Każdego dnia należy odmówić cały różaniec, tj 15 tajemnic, czyli trzy części: radosną, bolesną i chwalebną. Całodzienną modlitwę można podzielić sobie na części tak, aby dostosować czas modlitwy do zajęć domowych i zawodowych. Można rozszerzyć modlitwę o czwarta część różańca, czyli o tajemnice światła, jednakże tradycyjnie nowenna oparta jest na trzech częściach różańca.
Nowenna Pompejańska zwana jest też Nowenną nie do odparcia - a to ze względu na niesamowitą liczbę łask wyproszonych za wstawiennictwem Matki Bożej dzięki tej nowennie.
Całą nowennę dzieli się na dwie części, po 27 dni każda – na cześć błagalną i dziękczynną.
Nabożeństwo nowenny pompejańskiej pociąga następujące zobowiązania
Początki Nowenny Pompejańskiej związane są z historią Bartolo Longo, Włocha, początkowo satanisty i antyklerykała, który po nawróceniu rozpoczął gorliwą pracę apostolską i społeczną. Przyczynił się do wzniesienia Sanktuarium Matki Bożej Różańcowej w Pompejach. Dokumentował rzetelnie i szeroko okoliczności ówczesnych cudów, łask i objawień. Propagował nabożeństwo Różańca Świętego. W 1980 roku został wyniesiony przez Jana Pawła II do chwały Błogosławionego.
Nowenna pompejańska - zwana też "nowenną nie do odparcia" - to modlitwa na różańcu. Dzięki tej nowennie wyproszono wiele cudów i łask.
Książka zawiera wskazówki jak odmawiać nowennę pompejańską oraz przedstawia zebrane świadectwa łask. Do księgarni
Książka również zawiera historię życia błogosławionego Bartolo Longo. Opisuje budowę Bazyliki w Pompejach oraz historię obrazu Matki Bożej Pompejańskiej. W książce znajdujemy harmonogram dotyczący odmawiania nowenny oraz świadectwa osób, które doświadczyły szczególnych łask dzięki modlitwie.
Omówione jest też nabożeństwo piętnastu sobót - nabożeństwo do Matki Bożej Pompejańskiej, również łaskami słynące. Nabożeństwo piętnastu sobót jest odprawiane w Sanktuarium Świętości Życia w miesiącach letnich. Połączone jest z peregrynacja obrazu Matki Bożej Pompejańskiej po domach Parafian, gdzie przy tej okazji, przez tydzień rodziny gromadzą się na wspólnej modlitwie przy wizerunku Matki Bożej. Do księgarni
Matka Boża podczas objawienia obiecała ciężko chorej, przykutej do łóżka Fortunacie Agrelli uzdrowienie prosząc o modlitwą na różańcu. Świadectwo uzdrowionej dziewczynki dało początek Nowennie Pompejańskiej.
Książka o małym formacie jest instrukcja omawiania nowenny a także zawiera świadectwa osób, które wyprosiły łaski poprzez modlitwę. Bardzo często otrzymane łaski przerastały najśmielsze przypuszczenia proszących osób. Do księgarni
Usłyszała Jego posłańca
Gdyż Bóg jak każdy zakochany
Nieśmiało wpatruje się w oczy Ukochanej
By odczytać odpowiedź
Na pytanie zadane zakochaną duszą
I wraz z Sercem gorącym przesłane w spojrzeniu
On nie miał ludzkich oczu
Więc posłał Gabriela
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna ...
Wyznanie miłości Boga przez Posłańca
Jakże mi się stanie ...
Nie bój się Maryjo ...
Powitała Jego Słowo z ogromną pokorą i nieśmiałością ...
Zatańczyło Jej serce z niezmierzonej miłości
Wypełniło nieopisaną radością ...
Otulona Miłością Światłością i Słowem
Powiedziała Bogu Tak ...
Niech mi się stanie ...
I maleńka drobina Boga
Przeniknęła Najcudowniejsze Piękno Wszech Czasów
Jej niepokalanie czyste Ciało
By zamieszkać pod Jej Niepokalanym Sercem
I przybrać ciało człowiecze – Jezusa ...
Maryjo
Uwielbiam Twoją Tajemnicę
Tajemnicę wcielenia Boga ...
A Słowo Bogiem się stało
I zamieszkało między nami…
Ave Maria gratia plena,
Dominus tecum, Benedicta tu mulieribus,
et benedictus fructus ventris tui, Jesus.
Sancta Maria, Mater Dei,
ora pro nobis peccatoribus,
nunc in hora mortis nostrae.
Amen.
II-ga rocznica ustanowienia Sanktuarium Świętości Życia w Parafii pod wezwaniem Zwiastowania Pańskiego. W Święto Matki Bożej z Guadalupe – 12 grudnia, świętowano nie tylko w Meksyku, ale również na Edwardowie. Różaniec, Msza św. sanktuaryjna, morze instancji zanoszonych za pośrednictwem Matki Bożej Z Guadalupe, błogosławieństwo osobiste.
Potem tort okolicznościowy, wspomnienia, rozmowy.
Po raz pierwszy, w warunkach traperskich, działała parafialna kawiarenka.
– tak brzmi hasło roku duszpasterskiego, który rozpoczyna się wraz z pierwszą niedzielą Adwentu, 30 listopada 2014.
Chcemy zachęcać wierzących do patrzenia na swoje życie jak na proces, w którym powinien dokonywać się wzrost dojrzałości w wierze – wyjaśnia abp Stanisław Gądecki, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski. – Na tej drodze potrzeba osób towarzyszących: doświadczonych duszpasterzy, stałych spowiedników i kierowników duchowych, którzy pomogą odczytywać znaki, dadzą wsparcie w trudnych chwilach i przez to wzmocnią wierność Bogu i gotowość otwarcia się na Jego obecność. Poznanie Boga winno owocować żywą relacją z Nim i życiem z wiary – dodaje abp Gądecki.
Z ks. Szymonem Stułkowskim, sekretarzem Komisji Duszpasterstwa Konferencji Episkopatu Polski rozmawia Agnieszka Bialik
Kościół katolicki w Polsce zdecydował, że przez najbliższe lata kroczyć będzie duszpasterską drogą odnowy przymierza chrzcielnego. Taka decyzja Konferencji Episkopatu Polski (KEP) związana jest z przypadającą w 2016 roku 1050. rocznicą chrztu Polski. Komisja Duszpasterstwa KEP, we współpracy ze Stowarzyszeniem Pastoralistów Polskich, wypracowała wizję czteroletniego programu pracy duszpasterskiej, która streszcza się w haśle: „Przez Chrystusa, z Chrystusem, w Chrystusie. Przez wiarę i chrzest do świadectwaˮ. Logika Programu duszpasterskiego na lata 2013–2017 prowadzi od wiary, przez nawrócenie i chrzest do misji. W pierwszym roku (2013/2014) mieliśmy hasło: „Wierzę w Syna Bożegoˮ, na drugi (2014/2015) wybrano: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelięˮ, na trzeci (2015/2016): „Nowe życie w Chrystusieˮ i na czwarty (2016/2017): „Idźcie i głościeˮ. Każdy rok pracy złączony jest ze znakiem z liturgii chrztu. Są nimi: świeca, krzyż, woda i biała szata oraz olej. Znaki te mogą pomóc ochrzczonym w odnowieniu łaski tego sakramentu i w odkrywaniu godności i misji, jaką otrzymali. Mamy za sobą pierwszy rok, poświęcony głoszeniu kerygmatu, by wzmocnić i odnowić wiarę w Jezusa Chrystusa.
Znakiem z liturgii chrztu jest w roku nawrócenia krzyż. Kapłan, który nas ochrzcił, uczynił na początku znak krzyża na naszym czole. Powtórzyli ten gest nasi rodzice i chrzestni. Przez chrzest weszliśmy w owoc drzewa krzyża, w odkupienie, zanurzyliśmy się w zbawczej śmierci Chrystusa. Program proponuje, by w parafiach zatroszczyć się o krzyże, zwłaszcza w miejscach publicznych, by były zadbane i uszanowane. Sugerujemy ludziom młodym, przed zbliżającymi się Światowymi Dniami Młodzieży w 2016 roku w Krakowie, by zainteresowali się krzyżami w swojej okolicy, by poznali ich historię, udokumentowali je na fotografiach i poznali genezę ich powstania. Takie działania nawiązują do krzyża Światowych Dni Młodzieży, który nawiedza nasze diecezje. Zachęcamy też rodziców, by błogosławili swoje dzieci, by gest błogosławieństwa stał się czymś naturalnym w domach ludzi wierzących. Człowiek, który z wiarą błogosławi staje się narzędziem w ręku Boga wypraszającym miłość Pana Boga.
Nawrócenie jest owocem spotkania człowieka z kerygmatem, czyli z jądrem Ewangelii. Kerygmatem jest żywy Jezus Chrystus, którego mamy przepowiadać, by Go pokochać i naśladować. Doświadczenie żywego Jezusa powoduje zmianę myślenia człowieka o Bogu, o świecie, o sobie i bliźnich. Zaczyna się wtedy to, co psalmista opisał, mówiąc, że uczymy się chodzić ścieżkami Pana. Nasze myśli, pragnienia, plany i decyzje staramy się podporządkować mądrości i woli Bożej. To nawrócenie dokonuje się indywidualnie i społecznie, bo człowiek nie żyje sam, ale w relacjach z innymi ludźmi. Myślę, że warto szukać w tym roku miejsc i doświadczeń żywego Boga, jakby z pierwszej ręki. Potrzebne jest otwarcie umysłu i serca na słowo Boże i moc sakramentów, by Pan Bóg mógł w nas odnawiać swoje podobieństwo. W tegorocznym programie stawiamy trzy priorytety: wiara, nawrócenie oraz radość z nadzieją. Chodzi o to, by podjąć działania wzmacniające wiarę zwłaszcza ludzi dorosłych, by przyjęcie Jezusa prowadziło do odkrycia Bożej miłości, która jest silniejsza niż grzech, którego doświadczamy. Nawrócenie dokonuje się przez sakrament pokuty i pojednania, gdzie Bóg oczyszcza nas z grzechów i umacnia w podejmowanych wysiłkach przemiany naszego życia. Z objawień Matki Bożej w Fatimie chcemy uczyć się ducha pokuty i wynagrodzenia za grzechy. Pragniemy także odkrywać, że autentyczna radość i nadzieja są owocem nawrócenia. Kto zapłacze nad swym grzechem i przyjmie dar przebaczenia, ten doświadczy radości i żyć będzie w nadziei wiecznej jedności z Bogiem.
Wieńce adwentowe i drzewko z serduszkami, rozprowadzanie świec - to dzieło Pań z parafialnego zespołu Caritas. W tym roku serduszka zostaną dzięki życzliwości Parafian ze Zwiastowania oraz Gości odwiedzających nasze Sanktuarium zamienione na prezenty nie tylko dla dziewcząt z Domu Pomocy Społecznej dla Dzieci i Młodzieży prowadzonego przez siostry Serafitki, ale także dla chłopaków z Zakładu poprawczego w Poznaniu. Ofiary uzyskane przy okazji sprzedaży wieńców i świec - dla Potrzebujących.
Czy jest coś, za co oddałbyś życie? - więcej o filmie
W Poznaniu - kino Rialto i Apollo. a w innych miasta
Dwie przyjaciółki, osiemnastolatki Kaśka i Magda, kończą liceum filmowe. Pomiędzy zabawą i korzystaniem z życia muszą jeszcze znaleźć czas na przygotowanie do czekającego je egzaminu końcowego. Mają za zadanie przygotować etiudę filmową. Gdy nauczyciel podsuwa im temat, w pierwszej chwili buntują się. Chciały kręcić film o ważnych społecznie sprawach, o współczesnych problemach, chciały zmieniać świat, a tu trafia się im historia jakiejś wiejskiej dziewczyny sprzed 100 lat, która w bezsensowny sposób dała się zabić! Chcąc nie chcąc, wyruszają w drogę do Zabawy, gdzie żyła i zginęła ich bohaterka – Karolina Kózkówna
Na początku nie potrafią się odnaleźć w historii Karoliny. Nie mogą jej zrozumieć. Po co młoda dziewczyna dała się zabić? Jaki jest sens jej wyboru? Dlaczego ich rówieśnica tak łatwo oddała życie? Dla jakich wartości? Co nią kierowało? Skąd czerpała siłę? I dlaczego Bóg na to pozwolił? Poszukiwanie odpowiedzi na wszystkie te pytania sprawia, że ich szkolne zadanie stopniowo przeradza się w fascynującą przygodę, a historia Karoliny nagle zaczyna mieć wpływ na życie ich i innych bohaterów filmu.
Karolina to ciepła i mądra opowieść o pragnieniach i wyborach młodych ludzi, o problemach i dylematach dorosłych, o skomplikowanych historiach rodzinnych i o odnajdywaniu drogi, także dzięki pomocy tych, którzy… dawno nie żyją. To historia odkrywania, że świat prostych, uniwersalnych wartości wart jest odkurzenia i jest receptą na dobre, szczęśliwe życie.
Tytułowa bohaterka filmu to Karolina Kózkówna, która równo 100 lat temu, w wieku 16 lat, została zamordowana przez rosyjskiego żołnierza, gdy broniła się przed gwałtem. Jej niezłomna postawa w obliczu śmierci i męczeństwo jest wstrząsem dla bohaterów filmowej opowieści, ale nie to ostatecznie wpływa na nich najbardziej. Karolina, ta młodziutka wiejska dziewczyna, żyła prosto, cicho, skromnie i bardzo zwyczajnie. Było jednak w jej życiu coś, co zwyczajnych ludzi czyni świętymi. To miłość. Jej życie przepełnione było miłością. Kochała rodziców, rodzeństwo, bliźnich i wreszcie Boga. Czysta, piękna, wielka miłość. Miłość, która niemal gorszy bohaterów wyciągniętych ze współczesnego świata, ale też urzeka. Właśnie do takiego życia, pełnego miłości, tęsknią bohaterowie filmu.
W 1987 roku Karolina Kózkówna została ogłoszona przez Jana Pawła II błogosławioną. Jest patronką młodzieży.
Już niedługo do naszej parafii przybędzie Krzyż ŚDM oraz Ikona Salus Populi Romani
Krzyż Światowych Dni Młodzieży zwany jest Krzyżem Roku Świętego, ponieważ został podarowany młodym przez Jana Pawła II na zakończenie Jubileuszu Odkupienia w 1984 roku. Papież mówił wtedy: Nieście go na cały świat jako znak miłości Pana Jezusa do ludzkości i głoście wszystkim, że tylko w Chrystusie umarłym i zmartwychwstałym jest zbawienie i odkupienie. Odtąd krzyż ŚDM pielgrzymuje po całym świecie. Wędrował po Europie, dotarł do obu Ameryk, Azji, Afryki i Australii.
W 2003 roku papież Jan Paweł II podarował młodzieży drugi symbol wiary: Ikonę Matki Bożej Salus Populi Romani: Dzisiaj powierzam wam ikonę Maryi. Od teraz będzie razem z Krzyżem towarzyszyć Światowym Dniom Młodzieży. Kontemplujcie waszą Matkę! Ikona będzie znakiem matczynej obecności Maryi bliskiej młodym, którzy jak apostoł Jan zostali wezwani, aby przyjąć ją do swojego życia. Jest to kopia świętego obrazu znajdującego się w rzymskiej bazylice Matki Bożej Większej. (fot.: niedziela.pl, episkopat.pl)
Polska młodzież w Niedzielę Palmową, 13 kwietnia 2014 r., odebrała w Rzymie od Brazylijczyków Krzyż Światowych Dni Młodzieży oraz Ikonę Salus Populi Romani. Na placu Św. Piotra w Rzymie młodzi spotkali się z Ojcem Świętym Franciszkiem - foto